انگل دمودکس، از مهمانی رفتن به صورت‌های چرب و جذاب لذت می‌برد؟!

در نزدیکترین فاصله‌ای که قابل تصور نیست، موجوداتی ذره بینی در یک جمعیت گروهی ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ تایی در بدن ما زندگی می‌کنند. انگل دمودکس یکی از هزاران انگی هستند که قابل رویت نبوده و فقط به کمک میکروسکوپ بسیار قوی دیده می‌شوند. دمودکس مایت(هیره) بر روی پوست صورت ما تولیدمثل کرده، رشد می‌کنند، تبدیل به موجودات بالغ شده، جفت گیری کرده  و در نهایت بعد از گذشتن تقریبا ۲ هفته از بین می‌روند. و البته دردسر آنها پس از مرگشان شروع می‌شود.

تاکنون اصطلاح رایج، می‌خورد ولی نم پس نمی‌دهد، را بارها شنیده‌ایم، می‌توانیم این موجودات ذره بینی را که با نام انگل دمودکس شناخته می‌شوند، به همین ضرب المثل مصداق دهیم. سیستم بدنی آنها به این صورت است که هر چه را که می‌خورند دفن نمی‌کنند. چون هیچ منفذی برای دفع مواد ضایعاتی‌شان از بدن ندارند. و پس از مرگ روی سطح پوست باقی مانده، از بین رفته و محتوایات معده آنها در روی سطح پوست بدن پخش می‌شود و همین امر باعث آلودگی شده و عوارض وجود انگل دمودکس در پوست بدن را تشدید می‌کند.

از نظر تقسیم بندی انگل دمودکس در دسته بندپایان و خانواده عنکبوتیان قرار می‌گیرد. دمودکس ماده کوتاه‌تر و گردتر از دمودکس نر می‌باشد. این انگل‌ها معمولاً عامل اولیه بیماری نیستند، ولی در تشدید بیماری نقش مهمی داشته و مانعی برای درمان بیماری‌ها می‌شوند.

انگل دمودکس شاید در حدود ۲۰ هزار سال پیش برای اولین بار روی صورت انسان زندگی خود را شروع کرد. ولی دانشمندان در حدود صد سال اخیر آنها را کشف کرده اند. نخستین بار در سال ۱۸۴۲ میلادی توسط محقق فرانسوی به نام برگر در حین تحقیق ترشحات گوش کشف شدند. انسان تمام عمر از دوران کودکی تا بزرگسالی با این انگل‌ها زندگی کرده و هیچ وقت با آنها بیگانه نبوده است.

انگل دمودکس از بدن جدا نمی‌شود

از هزاران انگل شناخته شده، انگل‌های دمودکس در رشد بیماری‌های پوستی موثر می‌باشند. آمار نشان می‌دهد که حدود ۱۴ درصد جمعیت دنیا به این نوع انگل مبتلا هستند. در طی تحقیقات صورت گرفته برای اثبات این نظر، جمعی از افراد تحت آزمایش قرار گرفتند، نتیجه نشان داد که تمام شرکت کنندگان در آزمایش به یک یا دو نوع کنه مبتلا بوده و روی بدن بعضی از آنها هر دو نوع انگل زندگی می‌کردند. در تحقیقات مشخص شده است که، مبتلایان به انگل دمودکس، اغلب هیچ گونه بیماری پوستی نداشتند.

این کنه‌ها روی صورت یک سوم کودکان، نصف نوجوانان و اکثر بزرگسالان پیدا می‌شوند. افراد مسن‌تر از نظر ابتلا به این انگل، به دلیل قرارگرفتن در محیط‌های اجتماعی، در معرض خطر بالاتری قرار دارند. دمودکس برویس بیشترین شیوع را در بین افراد ۲۰ تا ۳۰ ساله دارد، زیرا میزان سیبوم در این دوره زمانی به بیشترین مقدار خود می رسد. در صورتیکه این انگل ها در کودکان زیر ۵ سال به ندرت دیده می‌شوند، زیرا تولید سیبوم (ماده چربی که ترشح می‌شود تا از پوست و مو محافظت کند) در این افراد کم است.  با اینکه دلیل آن مشخیص نیست، اما حضور دمودکس مایت در مردان نسبت به زنان شیوع بیشتری دارد. و البته برخی عقیده دارند، این امر به علت وجود غدد چربی بیشتر می‌باشد.

هنوز به طور دقیق مشخص نشده است که این انگل‌ها روی پوست از چه طریقی تغذیه می‌کنند. عقیده بعضی از محققان بر این است که باکتری‌ها از پیاز مو، غدد چربی پوست و یا از پوست مرده تغذیه می‌کنند.

انگل دمودکس نور گریز بوده و شبها وقتی انسان به خواب می‌رود، فعال می‌شوند. این انگل‌ها با سرعت ۸ تا ۱۶ سانتی متر در ساعت نور حرکت کرده و به روی سطح پوست می‌آیند.

درمان دمودکس مایت

می‌توان از شر این انگل راحت شد، ولی به طور کامل قابل درمان نیستند. معمولاً انگل‌های دمودکس، بعد از شش ماه پاکسازی کامل، مجدد به زیستگاه خود بازگشته و به تولید مثل و زندگی خود ادامه می‌دهند. احتمال زیادی وجود دارد که انتقال این انگل‌ها از آدم‌ها به یکدیگر و یا از مادران به نوزاد صورت گیرد.

با توجه به اینکه ما تصور می‌کنیم، برای از بین بردن انگل‌ها و میکروب‌ها، شستشوی زیاد و مرتب و محافظت از پوست بدن و صورت احتیاج است، ولی در حقیقت با این روش نمی‌توانیم انگل‌های دمودکس را نابود کنیم. این روش موثر نبوده و فقط باعث ریزش بیشتر مو، آسیب رساندن به پوست و افزایش این مایتهای دمودکس بر روی صورت می‌شود.

هشدارهایی که در رابطه با انگل دمودکس باید رعایت کنیم

این انگل‌های میکروسکوپی عنکبوتی شبیه کرم بوده و به هیچ وجه با چشم غیر مسلح دیده نمی‌شوند. زیستگاهشان در فولیکول مو و زیر پوست می‌باشد. تحقیقات انجام شده در دانشگاه‌های معتبر دنیا، نشان می‌دهد اکثر افراد بزرگسال این انگل را در پوست خود دارند و تفاوت در تراکم جمعیت انگل دمودکس در پوست صورت آنها می‌باشد.

در صورتی که سیستم ایمنی بدن ضعیف شود، احتمال رشد و تراکم جمعیت این مایت‌ها بیشتر شده و مشکلات فراوان پوست و مو را برای ما تولید می‌کنند. از جمله مشکلاتی که انگل دمودکس می‌تواند برای ما به وجود آورد می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ریزش،کم پشتی و نازک شدن مو
• بروز جوش و آکنه در پوست صورت و سر
• خارش، خشکی، خشن شدن، چین و چروک و در نهایت پیری زودرس در پوست
• بروز جوش‌های سرسیاه
• تغییر رنگ پوست صورت
• جوش های مقاوم به درمان، بدون داشتن علائم معمولی آکنه‌ها مانند کومدون
• و احتمال بروز بیماری‌های روزاسه و بلفاریت

مشخص شده است که انگل دمودکس در افراد مبتلا به روزاسه وجود دارد، اما دقیقا مشخص نیست که آیا این انگل علت بروز این بیماری در بدن می‌باشد؟

دلایلی که مارا مجبور می‌کنند به وجود انگل دمودکس شک کنیم

به طور معمول افرادی با شرایط و خصوصیات ذیل، می‌توانند جزء میزبانان انگل دمودکس باشند که با هم زندگی می‌کنند. و برای رفع این مشکل و درمان باید به پزشک مراجعه کنند.

• موهای نازکی داشته و دچار ریزش مو باشند.
• مشکلات پوستی مانند آکنه و جوش صورت، خارش پوست و غیره باشند.
• پوست و مو آن‌ها چربی فراوانی داشته باشد.
• افرادی که دچار قرمزی پوست صورت هستند
• افرادی که مبتلا به فلاشینگ هستند. (افرادی که با تحریکات گرمایی یا سرمایی، استرس، مواد غذایی و نوشیدنی‌های تند یا داغ، رنگ پوستشان تغییر کرده و به سرخی تبدیل می‌شود)

• دچار خارش صبحگاهی پوست، صورت، ریزش موی ابرو و کاهش آن باشند.

البته اینها فقط مواردی است که با توجه به تحقیقات به دست آمده و در کل باصرف زمان چند دقیقه‌ای و استفاده از میکروسکوپ‌های قوی می‌توان از وجود انگل دمودکس در پوست افراد اطمینان حاصل کرد.

آیا انگل‌های دمودکس مسری هستند؟

این انگل ها به صورت ویروسی بوده و از وسایل شخصی مانند حوله، شانه، برس مو، روبالشتی و از طریق تماس پوستی مانند بوسیدن و یا از طریق اماکن عمومی مانند سالن‌های زیبایی و آرایشگاه‌ها، باشگاههای ورزشی، استخرها که مهمترین مناطق برای رشد انگل‌های دمودکس می‌باشند قابل انتقال هستند.

چرخه زندگی این مایت‌ها در پنج مرحله تعریف می‌شود

هر دو جنس نر و ماده دارای ناحیه تناسلی هستند و لقاح درونی انجام می‌شود.

1. شب هنگام مشغول جفت گیری بر روی پوست صورت، می‌باشند.
2. بعد از جفتگیری به زیر پوست (فولیکول مو) رفته و پس از ۱۲ ساعت تخم گذاری می‌کنند، در هر مرحله تخمک گذاری بین ۵۰ تا ۶۰ عدد تخم در فولیکول و غدد چربی بدن، بر روی پوست، قرار می‌دهند.
3. بعد از چند روز  این تخم ها ابتدا به لاروهای ۶ پا تبدیل می‌‌شوند.
4. و بعد از گذشت یک هفته تبدیل به مایت‌های بالغ ۸ پا می‌شوند.
5. این انگل‌های بالغ بین ۳۰ تا ۹۰ روز می‌توانند زندگی کنند. معمولاً این مایت‌ها روی فولیکول مو قرار گرفته ، تغذیه کرده و به زندگی خود ادامه می‌دهند.

روش‌هایی که می‌توان برای درمان این انگل استفاده کرد

به طور کلی ما می‌توانیم با انگل‌های دمودکس مقابله داشته باشیم، ولی نمی‌توان انتظار داشت که به طور کل و برای همیشه آن‌ها را از بین ببریم. در ذیل به برخی از این موارد اشاره می‌کنیم:

• استفاده از ویتامین‌ها و مینرال‌ها و تقویت سیستم ایمنی بدن که نقش بسیار مهمی در نابود کردن انگل‌های دمودکس می‌تواند داشته باشد.

 از عواملی که باعث ریزش مو می‌شوند، فقر آهن، کم‌خونی و فقدان ویتامین های C و A و E می‌باشند

• دور شدن از مواد غذایی که چربی زیادی را در بدن ایجاد می‌کنند. (باعث می‌شود که جمعیت مایت‌ها در بدن کاهش پیدا کند)
• افرادی که رژیم‌های سخت دارند، بدنشان با کمبود موادغذایی درگیر می‌شود، و ناخواسته باعث رشد جمعیت انگل‌های دمودکس در بدنشان می‌شوند.
• می‌توانیم از ماسک‌هایی استفاده کنیم که باعث رشد فولیکول مو می‌شوند و مواد مغذی را به آن‌ها می‌رسانند.

مواد مغذی از نازک شدن و ریزش مو جلوگیری کرده و باعث جلوگیری از رشد مایت‌ها می‌باشند

• از بین بردن انگل‌های دمودکس با کرم‌های مخصوص ضد مایت و بعد از این مرحله باید موها را برای رشد مجدد تقویت کنیم. از روشهای تقویت مو می‌توان موارد ذیل را نام برد:

• • استفاده از لیزر pdl
  • ترکیبات آمپول‌های مزوتراپی با ترکیبات مختلف (ولی این تزریق نیز کوتاه مدت بوده و بعد از مدت ۲ تا ۳ روز مواد جذب بدن می‌شوند)
  • روش موثرتر و دائمی‌تر ‏prp می‌باشد

با انواع انگل دمودکس بیشتر آشنا شویم

انگل دمودکس مایت، انگل‌های میکروسکوپی که روی صورت انسان‌ها در جمعیت بزرگی زندگی کرده و هیچ ضرری برای سلامتی بدن ندارند. این انگل ریز و دارای هشت پا هستند و از پوست و موی انسان تغذیه می‌کنند. بیش از ۶۵ گونه از انگل دمودکس مایت تا به حال دیده شده که دو گونه از آن بر روی پوست انسان زندگی می‌کنند. این مایت‌ها معروف به انگل عنکبوتی مو می‌باشند.

با توجه به انگل‌های دمودکس و نوزادان آنها که هنوز بالغ نشده‌اند و نیز تخم‌هایی که در لایه‌های زیرین پوست و غدد چربی وجود دارند، یک خانواده با جمعیت بزرگی را تشکیل می‌دهند، در عین حال نمی‌توان به طور دقیق آن‌ها را شمارش کرد و تعداد آنها را در پوست صورت تشخیص داد. ولی به طور معمول در گروه های ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ نفره و بیشتر، در حال زندگی کردن هستند.

•  انگل دمودکس فولیکولرم

 از ریشه مو تغذیه کرده و در فولیکول مو زندگی می‌کند. محل زندگی انگل فولیکولرم در اطراف گونه‌ها، بینی، ابروها، مژه‌ها و پیشانی می‌باشد. نمی‌توان مطمئن بود که این انگل‌ها فقط روی صورت زندگی می‌کنند. بلکه می‌توان آنها را در بازوها، سینه و گوشها هم مشاهده کرد. ولی مطمئن هستیم که توانایی نفوذ به سطح داخلی اعضای بدن را ندارند.

• انگل دمودکس برویس

زیستگاه این انگل در غدد چربی پوست انسان می‌باشد. این انگل مشابه انگل دمودکس فولیکولرم می‌باشد، با این تفاوت که در غده‌های چربی اطراف پیاز مو زندگی می‌کند. همانند اطراف چشم که باعث می‌شود فرد دچار خشکی، زبری و خارش پوست شود.

درمان انگل دمودکس

بسیاری از مشکلات پوست سر، صورت و مو با درمان انگل دمودکس مایت از بین خواهند رفت. انگل‌های دمودکس معمولاً از چربی پوست و محصولات آرایشی و بهداشتی تغذیه می‌کنند. در صورتی که از بین بروند، بعد از حدود شش ماه مجدد احتمال دارد افراد از یکدیگر این ویروس را گرفته و مجدد بر روی پوست صورت تولید مثل آنها شروع شود.

راه های از بین بردن انگل دمودکس را می‌توان در موارد ذیل نام برد:

• شستشوی روزانه مو‌های صورت با شامپوی ملایم
• تمیز کردن صورت روزی دوبار با یک ترکیب غیر صابونی
• ترک عادت استفاده از پاک کننده‌ها و کرم های چرب
• استفاده از داروهای ضد انگل مانند محلول بنزیل بنزوات، کرم پرمترین، پماد سولفور، کرم کروتامیتون، ژل مترونیدازول، ژل سالیسیلیک اسید، کرم ایورمکتین (برای افرادی که دچار عفونت HIV بوده و یا ضعف ایمنی بدنی دارند ایورمکتین خوراکی تجویز می‌شود.)

این انگل‌ها مهمان افرادی هستند که سیستم ایمنی ضعیفی داشته و یا ابتلا به میکروب‌ها، بیماری‌های هلیکوباکترپیلوری معده، اگزما و عفونت‌های پوستی آلوپسی یا آکنه التهابی و اچ آی وی می‌باشند. در حقیقت انگل دمودکس زیستگاه خود را بر روی پوست افرادی با سیستم ایمنی پایین بنا کرده و همچنین باعث ضعف سیستم ایمنی بدن می‌شود.